Zestig jaar of meer lid van Radboud Silvolde Dit jaar viert harmonie St. Radboud in Silvolde het honderdjarig bestaan. Een imponerende mijlpaal, die uitgebreid gevierd gaat worden. Zoals gebruikelijk in het verenigingsleven wordt er dan ook aandacht geschonken aan leden die al jarenlang aan de vereniging zijn verbonden. Bij Radboud zijn er drie die al zestig jaar of langer actief lid zijn. Door Walter Hobelman Het drietal bestaat uit Gerard Geerts (70) die zestig jaar lid is en zijn broer Tonnie Geerts (73) die net als Theo Pelgrim (76) al tweeënzestig jaar muziek maakt. Tonnie is ook voorzitter van St. Radboud en bekleed die functie al bijna vijftig jaar. Indrukwekkende cijfers zijn het. Het geeft ook aan hoe mooi het is om muziek te maken met anderen en een rol te spelen in het Silvoldse dorpsleven. “Daar denk je niet over na als je als tienjarig jongetje bij de muziek terecht komt”, realiseert Gerard zich. Zowel hij als zijn broer Tonnie kwamen bij de vereniging omdat er meer familieleden lid waren. “Dat ging gewoon zo in die jaren. Mijn vader en oom vonden dat het tijd was om lid te worden en dan deed je dat gewoon.” Beide jongens begonnen met blokfluitles. “Zodra je kon tellen en noten lezen mocht je door naar het orkest”, weet Tonnie te vertellen. Hij begint te spelen op een bariton en stapt later via de klarinet over naar zijn huidige instrument, de bas klarinet. Gerard begint op klarinet, maar moet dat instrument na een ongeval waarbij hij één vinger verliest, verwisselen voor het slagwerk. Tegenwoordig bespeelt hij de bariton. Theo Pelgrim kreeg na de blokfluit een piston in zijn handen. “Dat noemen ze tegenwoordig een cornet, een soort kleine trompet. Later ben ik hoorn gaan spelen en speel nu de mellofoon, ook een soort hoorn.” Veel keus in instrumenten hadden drie leden niet bij aanvang. “Je kreeg in je handen gedrukt waar behoefte aan was en waar je een beetje aanleg voor had. De rest kwam later wel”, legt Tonnie uit. De drie mannen leven voor de muziek. Waar Tonnie zich vooral bestuurlijk actief maakt is Gerard meer een muzikant die, waar dat ook maar kan en gevraagd wordt, muziek wil maken. “Ik ben betrokken geweest bij de egerländer kapel, maakte muziek tijdens carnaval en de kermis en speel als gast- of invalmuzikant bij andere verenigingen. Vraag mij niet om in het bestuur plaats te nemen”, zegt hij lachend. Theo is als vicevoorzitter en bestuurslid ook op andere wijze bij St. Radboud betrokken geweest. De drie muzikanten zouden uren kunnen vullen met prachtige anekdotes over het verenigingsleven. Het woord ‘vroeger’ valt met grote regelmaat. Dirigentenwissels die wel of niet goed uitpakten, deelname aan concoursen, de gezelligheid tijdens de nazit na de repetitie, de eindeloze rij serenades, optredens, processies en dergelijke (“soms liep ik in een week meer in mijn uniform dan in mijn werkkleding”, aldus Gerard) het heeft gezorgd voor een eindeloze hoeveelheid herinneringen die gekoesterd worden. “St. Radboud is onderdeel van ons leven”, verwoord Theo, die zich zorgen maakt over de huidige tijd en de toekomst van de vereniging. “Het verenigingsleven in het algemeen staat onder druk. Ouders en kinderen maken andere keuzes, zijn op een andere manier betrokken en de vanzelfsprekendheid van vroeger is er helaas niet altijd meer”, vertelt de voorzitter. Desondanks is hij optimistisch en verwacht dat St. Radboud het 150 jarig jubileum zeker nog wel gaat halen. “Een dorp kan niet zonder muziek. Carnaval, de kermis, dodenherdenking, koningsdag, de intocht van Sinterklaas, wat zou dat saai zijn zonder muziek. Dat wil toch niemand?” Het komend jaar staat voor de harmonie in het teken van het jubileum. “We zijn blij dat de corona maatregelen op tijd zijn veranderd alhoewel we zeker alert blijven en er alles aan doen om het voor iedereen veilig en verantwoord te houden”, aldus Tonnie. Wat er allemaal gaat gebeuren en op welke wijze iedereen de jubilerende vereniging kan horen en zien leest u in het kader op deze pagina. “St. Radboud is nog springlevend en dat blijft voorlopig ook wel zo. En zolang wij kunnen dragen we ons steentje daar aan bij”, verwoordt Gerard de gezamenlijke mening van de drie jubilarissen.